Een vrouw, afkomstig uit Ieper en sedert 1958 gehuwd, had de hoop opgegeven dat ze ooit een kindje ging krijgen. In 1972 hoorde de vrouw dat er in Koekelare een geneesheer werkte die zelfs met de moeilijkste gevallen raad wist en ze ging op consultatie. Dokter Decock gaf de vrouw injecties en allerhande medische preparaten. Alles bleef voorlopig zoals het was tot in 1975 de dokter haar meedeelde dat ze zwanger was en dat het kindje rond Kerstmis 1975 zou geboren worden. Ze ging regelmatig op controle, alles leek in orde en de vrouw kocht de ganse uitrusting voor de baby. Toch werd ze eind september ongerust en consulteerde een andere dokter die haar zei dat ze niet zwager was. Een consultatie bij een derde dokter gaf aan dat er geen sprake was van een zwangerschap. Ondanks alles bevestigde dokter Decock uit Koekelare dat de vrouw wel degelijk zwanger was.

De vrouw diende klacht in en de zaak kwam voor de rechtbank. De verdediger van dokter Decock betoogde dat er geen sprake is van kwaad opzet. Toen hij een attest van zwagerschap afleverde was hij er zelf nog altijd van overtuigd dat zijn cliënte wel degelijk zwager was. Toen hij vaststelde dat hij zich had vergist wilde hij het de vrouw niet zeggen, om haar de ontgoocheling te besparen.

Dokter Decock werd uiteindelijk in maart 1979 veroordeeld tot een maand gevangenisstraf met uitstel en 8.000 frank boete voor valsheid in geschrifte. De arts had nooit een frank voorschot gevraagd op het ereloon voor 70 consultaties, want dat ging allemaal geregeld worden na de geboorte. Daarom kon de geneesheer alleen maar vervolgd worden voor schriftvervalsing.