Deze handbooggilde gaat er prat op de oudste nog steeds actieve vereniging van de stad Torhout te zijn. De stichtingsoorkonde en geloofsbrief werd door graaf van Vlaanderen Filips de Stoute op 10 juli 1384 verleend. Enkel weerbare en gegoede mannen - door de stad aangeduid - maakten deel uit van het gild. Naast ontspanning bestond hun opdracht erin de stadspoorten te bewaken en politioneel op te treden bij ongeregeldheden. Het bekwamen in het hanteren van boog en pijl gebeurde op de eigen terreinen, genaamd het Gildhof, gelegen aan de huidige Beerstraat. Op de feestdag van hun patroonheilige volgde wat vertier met een processie naar de kerk, een gildemis, de papegaai -of koningsschieting en een afsluitend banket. Enkel bij deze gelegenheid werd op een aldaar opgestelde staande wip naar de op de top bevestigde zogenaamde papegaaivogel geschoten. Gedurende de Franse Revolutie, meer bepaald in 1796, werd het gild afgeschaft en de gildegoederen als nationaal goed verkocht. Na 1809, gedurende de Napoleontische tijd, herrees de handbooggilde als zuivere recreatieve vereniging. De staande wip bevond zich van toen af op de paardenmarkt; op doel werd niet meer geschoten. De staande wip was opgesteld op de zogenaamde paardenmarkt, gelegen langs de Bruggestraat. Vandaag daar waar het stedelijk zwembad, de stedelijke sportterreinen en aanhorende parkings gelegen zijn. De houten wipmast of 'perse', met een hoogte van ca. 24 meter, stond op vier zogenaamd gemetselde teerlingen, te vergelijken met de bouw van een zogenaamde staak -of standerdmolen (waarop het ongetwijfeld gebaseerd is). Ergens halverwege de standaardpaal was een draaipunt waarin de eigenlijke mast - waar de prangen of gaairakels aan bevestigd waren - met een touw naar beneden of naar boven gekanteld kon worden. Na een storm in 1911 drongen zich herstellingswerken aan deze wip zich op. Let op de foto naar de speciaal voor deze klus getimmerde houten stelling en ladder.